آنتروپومتری

انسان‌سنجی یا آنتروپومتری‌ یعنی اندازه‌گیری بدن و اجزای آن و یکی از قدیمی‌ترین شاخه‌های انسان‌شناسی زیستی محسوب می‌شود. نخستین‌بار آلفونس برتیون فرانسوی در سال ۱۸۸۳ انسان‌سنجی را به‌عنوان یک نظام دسته‌بندی آحاد انسان‌ها تعریف کرد. خاستگاه دانش انسان‌شناسیِ پزشک‌قانونی را انسان‌سنجی می‌دانند؛ چراکه فرض بر این بود که نخستین گام در تشخیص و شناسایی افراد ازطریق اندازه‌گیری‌های بدن و استخوان‌های آنهاست.
متعاقباً طی سده‌ی ۱۹ بود که انسان‌سنجی به‌عنوان یک روش کمّی و قابل اعتماد در مطالعه‌ی بدن انسان وارد دانش انسان‌شناسی شد. انسان‌سنجی انواع و اقسام مصارف را دارد، اما آنچه در انسان‌شناسی بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، کاربرد آن در شناخت و سنجش وضعیت سلامت جسمانی و روند رشدونمو است. سنجش توده‌ی چربی، عضلانی، و حتی کلسیم در بافت استخوان ازجمله متغیرهای مهم در اندازه‌گیری میزان پیشرفت و روند رشدونمو می‌باشد.
انسان‌سنجی یک حوزه‌ی پویا محسوب می‌شود؛ به‌طوری‌که هرگونه تغییر در سبک زندگی، کیفیت تغذیه و ساختار قومیتی (=مسامحتاً خونی) جوامع می‌تواند منجر به تغییر در ابعاد بدن گردد. همین‌امر تعریف و تدوین یک معیار واحد را برای انسان‌ها (ی پخش‌شده در سراسر جهان) همراه با تفاوت‌های فرهنگی و غذایی بسیار، چالش‌برانگیز کرده است‌. به همین‌جهت معیارهای موجود در انسان‌سنجی نزد انسان‌شناسان مدام درحال به‌روز شدن و نیز تبیین تکنیک‌های نوین اندازه‌گیری می‌باشد.